Kocia kołyska

  

Pozytywnik codzienny pozytywnikiem, ale czasem człowieka po prostu szlag trafia.

Mnie trafił w kwestii kotów. Dokładniej trzech kotów z osiedla, na którym mieszkam.

Aura za oknem:

- 12 stopni, obrzydliwy, lodowaty wiatr. Chodnikiem przy zaśnieżonym trawniku przemyka kuląc się z zimna jeden z tych osiedlowych kociaków. Na szczęście nie jest to „trójłapek” – nie mam pojęcia jak stracił jedną łapę (jakaś dobra dusza zapłaciła za operację) - ale wiem, że w śniegu na pewno nie jest mu łatwo.

„Fejsbukowa” ściana:

wirtualny, powielony apel o tym, by zostawiać otwarte okienka w piwnicy dla zamarzających bezdomnych kotów. Apel sam z siebie jak najbardziej szlachetny i w pełni go popieram. Każda udostępniająca go osoba na pewno też poczuje się przez chwilę lepiej (żeby nie było, sama też to zrobiłam). Dołoży lśniącą cegiełkę do swojego wirtualnego wizerunku człowieka wrażliwego na krzywdę braci mniejszych. Tylko ile z tych osób REALNIE zejdzie do piwnicy i uchyli to cholerne okienko? Zakładając, że ma piwnicę, a nie mieszka na nowym osiedlu, gdzie ten użyteczny przybytek dawno został zastąpiony znacznie bardziej pożądanymi podziemnymi garażami.

List w moim ręku:

REALNE pismo, które znalazłam w skrzynce pocztowej. W sprawie trzech lokalnych kotów.

Osiedle, na którym mieszkam, stało się bowiem areną nierównej walki pomiędzy wspólnotą mieszkaniową, a grupką zdesperowanych mieszkańców. Osiedle niezbyt duże i całkiem nowe. Strzeżone, na obrzeżach Warszawy, tuż przy polach kukurydzy i kapusty w pobliżu trasy S8. Piwnic brak, za to mnóstwo słoików. Wlokących za sobą kredytowy sznur codzienny. Albo takich, których na taki sznur nie stać i wynajmują lokum w tej oazie dobrobytu. Sporo ogródków przy mieszkaniach na parterze. Latem zatrzęsienie ptaków, gryzoni, a nawet jeży. W środku tego trzy koty. Urodziły się w ubiegłym roku. Matka zaginęła w tajemniczych okolicznościach, ale kotki jakoś dały sobie radę, chyba ze względu na bliskość pól i myszy. Nocowały czasem w osiedlowym śmietniku, a ochroniarze ich nie przeganiali. No bo w sumie dlaczego? Nikomu nie wadziły, a nawet pomagały. Dzięki nim mniej gryzoni wchodziło do domów dumnym właścicielom „apartamentów z ogrodem” na parterze. Ale zimą nad altaną śmietnikową i niepozornymi kociakami zaczęły zbierać się chmury. Rozpętała się mroźna burza.

Dlaczego? Kiedy przyszedł mróz, kilka osób, którym REALNIE zależy, zlitowało się nad przemarzniętymi zwierzakami kulącymi się na betonie przy kontenerach na śmieci. Zorganizowali wsparcie ze strony Urzędu Dzielnicy oraz Fundacji Koteria i przywieźli styropianowe budki do spania, które wstawili za kontenery na śmieci. Dodatkowo uzyskali możliwość bezpłatnego szczepienia i sterylizacji kotów, by na wiosnę problem się nie powiększył. Happy end?

Cóż, tego samego dnia, jakaś życzliwa dusza zadzwoniła na straż miejską ze skargą, że ktoś bezprawnie wstawił kocie budki i przez to w śmietniku śmierdzi (sic!). Straż przyjechała, budki wyrzuciła, a Zarząd wspólnoty (ważny zarząd przez duże „zet”) nakazał ochronie osiedla nie pozwalać więcej na takie ekscesy. Budkowi inicjatorzy nie poddali się i spróbowali drogi oficjalnej - wystąpili do wszystkich mieszkańców z apelem o podpisanie się pod projektem uchwały o wstawieniu nowych budek. Kilka dni później w skrzynkach pocztowych pojawiła się odpowiedź Zarządu (przez duże „zet”), która odwodzi mieszkańców od tej inicjatywy.

I tak krążą kolejne pisma. Mróz trzyma, lodowaty wiat hula, a budek dla zmarzniętych kotów nie ma. Trwa walka Dawidów z Goliatem przez duże „zet”. Codziennie wieczorem ktoś zanosi do śmietnika karton na ziemię lub karmę. Codziennie rano ktoś to usuwa.

Obawiam się, że taka przepychanka będzie trwała do wiosny. Może kociaki przetrwają tę zimę. Mieszkańcy na pewno tak. Większość z nich bardzo z siebie zadowolona. Nikt nie będzie im w kaszę dmuchał kocimi budkami. Ale apel o uchylaniu okienek w piwnicach pewnie udostępnią. Niech znajomi wiedzą, jakie mają wielkie serce.